Zaburzenie z przyśpieszoną fazą snu
Zaburzenie z przyśpieszoną fazą snu i czuwania:
- polega na zasypianiu i budzeniu się kilka godzin wcześniej, niż wynika to z powszechnie akceptowanych norm
- dotyczy ono około 1% ludzi w średnim i starszym wieku
- w leczeniu najważniejsze są interwencje behawioralne z higieną snu
- wspomagająco stosowanie niskich dawek melatoniny po zbyt wczesnym porannym wybudzeniu się
Co to jest zespół przyśpieszonej fazy snu i czuwania?
Zespół przyśpieszonej fazy snu i czuwania (ASWPD) polega na zasypianiu i budzeniu się kilka godzin wcześniej, niż wynika to z powszechnie akceptowanych norm. Dotyczy ono około 1% ludzi w średnim i starszym wieku, wtedy też ma zazwyczaj swój początek.
Najczęściej osoby z zespółem przyśpieszonej fazy snu skarżą się na:
- uczucie senności wczesnym wieczorem,
- a w konsekwencji wczesne zasypianie,
- bardzo wczesne budzenie się rano,
- a także zmęczenie w ciągu dnia.
W związku z krótszym dniem i mniejszym dostępem do światła słonecznego te trudności mogą być bardziej wyraźne jesienią i zimą.
Profilaktyka i leczenie zespołu przyśpieszonej fazy snu
Najbardziej skuteczne metody w leczeniu przyspieszonej fazy snu to:
- interwencje behawioralne, to znaczy stopniowe opóźnianie godziny kładzenia się do łóżka,
- dodatkowo zaleca się:
stosowanie fototerapii bezpośrednio przed snem, ponieważ światło najlepiej synchronizuje nasz dobowy rytm,
a także przyjmowanie melatoniny w niskiej dawce 1 – 0,5 mg po zbyt wczesnym porannym wybudzeniu
Algorytm stosowania melatoniny egzogennej w leczeniu zaburzeń snu
